Philippe Cailliau

Philippe Cailliau werd in 1954 in Elisabethstad geboren. Hij studeerde Nederlandse letterkunde en literatuurwetenschap aan de Vrije Universiteit Brussel en werd in 1976 licentiaat Germaanse filologie. Werkte lange tijd in het onderwijs. Hij was redacteur en/of medewerker aan literaire tijdschriften als Groot Vizier, Hagelslag, Kreatief en Randschrift. Leverde bijdragen over Dirk de Witte en Dirk van Babylon aan het Kritisch Lexicon van de Moderne Nederlandstalige Literatuur, schreef een monografie over Jef Geeraerts en schoolboeken over Hugo Claus. Hij publiceerde de bundels De moordenaar en zijn vroedvrouw (1976), De tocht naar Cloaca (1976), De leer van Etymon & Hoe meervoudig dit lieve lichaam (1980), Wedersamenstelling (1981), Compagnie van de Internationale Amnestie (1982) en Randstad Living – Impressies van een slaapstad (1997). Gedichten van hem verschenen in o.a. Nieuw Vlaams Tijdschrift, De Vlaamse Gids, Impuls, Kreatief, Yang, De Tafelronde, Maatstaf, Poëziekrant, De Houten Gong, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Vers en Deus ex Machina.

Francis De Preter

Ook van Francis De Preter verscheen werk in De Oostakkers Cahiers. Schotelantennes luisteren naar vreemde geluiden, tuinlampen op zonnebatterij stelen het maanlicht, geesten in oude huizen spreken tot ons, een bakkerijmuseum wordt een mythische ruimte, treinen en een scharensliep trekken een spoor van nostalgie.... Kortom, zijn bundel Dit vroeger dat weer nu is en altijd zit vol geheimzinnige verbanden: linken met het verleden van wat eertijds Taxandria heette, verbanden met muziek, huiselijke vrede/onvrede, wisseling der seizoenen... Francis De Preter (°Deurne-Antwerpen 1932) ontpopte zich na zijn debuut in de jaren zestig tot één van de zeldzame moderne landschapsdichters in Vlaanderen. Zijn werk bleef dan ook niet onopgemerkt in de pers. Hij ontving talrijke onderscheidingen, onder meer voor de bundel Nachtegaalrecht (1992). Francis De Preter werkt mee aan verschillende tijdschriften en vertaalt gedichten uit het Duits, Frans en Spaans.

Bert Lema

Bert Lema werd geboren in Brugge, op 7 december 1969. Hij studeerde in Gent en woonde in Gent en in Brussel. Momenteel verblijft hij met vrouw en twee zoontjes in het Pajottenland. Hij is werkzaam in de basiseducatie. In zijn studietijd won hij enkele poëzieprijzen. Werk van Bert Lema werd gepubliceerd in de literaire tijdschriften Appel, Ballustrada, Digther, Dietsche Warande & Belfort, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Komkommer & Kwel, Schoon Schip en Stroom en Tortuca. Van Bert Lema verschenen in De Oostakkerse Cahiers Traag is uw verbazing (2007) en Weerstaan (2009). Een aantal gedichten uit Traag is uw verbazing verscheen eerder in De Brakke Hond, Nieuw Wereld Tijdschrift en Yang. Een aantal gedichten uit Weerstaan zag eerder het licht in blue-turns-grey.nl en De Brakke Hond.

Eric Rosseel

Eric Rosseel werd in 1950 in het West-Vlaamse Koekelare geboren en leeft sinds zijn 20ste in het Brusselse. Hij studeerde psychologie (doctor aan de Vrije Universiteit Brussel 1982) maar met een oog open voor zowel filosofie, kunst, maatschappijwetenschap, natuurwetenschap en taalwetenschap als politiek. Zijn werk, samen te vatten onder de noemer ‘Leven en werken in de postmoderne samenleving’, omvat onder meer: Ruiters en Ridders in de Lege Dageraad: Arbeidsethiek van de Jeugd (1985), Fin de Siècle: Postmoderniteit en Fascistische dreiging (1993), het door Marc Reynebeau als een publiek schandaal bestempelde Ethisch Socialisme in Vlaanderen (1996), Monaden, Nomaden en Pelgrims: Nomadisering en het Utopisch Ideaal (2001) en Het Onschatbare Subject: Aspecten van het Postmoderne Zelf (2002). Zijn maatschappelijke activiteit vindt zijn weerslag in onder meer de oprichting van de Belgian East African Research Cooperation (1994) en meer recent het Netwerk Psychiatrie en Samenleving (2006), waar Eric Rosseel zowel als onderlegd deskundige, subversieve criticus en officieel verklaard ‘psychiatrisch patiënt' optreedt. Dit ganse universum van maatschappelijk engagement en gewoon teder leven op de rand van liefde en waanzin vult ook de regels en de marges van de poëzie die hij sinds 2004 schrijft. Behalve publicaties in tijdschriften in Nederland en Vlaanderen verschenen Reutel (2005) en Omtrent Martine: Het Verhaal van een Bipolaire Stoornis (2006). Vlees dat spreekt geeft aan hoezeer wij als levende wezens, als vlees, tot meer in staat zijn dan het plaatsen van doorgaans ongevraagde kanttekeningen bij de diagnoses waarin media, psychiatrie et cetera ons vangen.

Annmarie Sauer

Met Rode Inkt is een bloemlezing uit poëzie van Noord-Amerikaanse indianen. De keuze werd gemaakt door Annmarie Sauer, die de gedichten ook vertaalde. De samenstelster is goed op de hoogte van de cultuur van de Noord-Amerikaanse indianen. Annmarie Sauer werd geboren in de Verenigde Staten, en groeide op in Europa. Ze voelt zich een nomade. Ze reist veel, en verblijft al sinds 1991 jaarlijks minstens tien weken in Chloride, Arizona. Maar ook bestemmingen waar ze nooit eerder was zoekt ze graag op. Ze vertaalde eerder een tiental toneelstukken en poëzie. Die vertalingen verschenen in onder meer Wevers tussen twee werelden, over Navajo en Hopi, en in Woestijnwoorden, een bundel aforismen van de Cherokee MariJo Moore. Sauer was getrouwd met beeldend kunstenaar Tony Mafia zaliger, die van vaders kant een Honandaga Cherokee was. Annmarie Sauer stelde Eigen wegen, een bundel gedichten van vrouwelijke auteurs, samen en schreef de dichtbundel Jardin Public. Gedichten van haar hand verschenen in verschillende bloemlezingen (waaronder Saturnus boven de Schelde en Black Sun, waarin zij samen met collega-dichters als Albert Hagenaars, Roger Nupie en Wim van Til een hommage aan 'haar' Tony Mafia brengt) en literaire tijdschriften. Annmarie Sauer leest graag voor.

Rose Vandewalle

Rose Vandewalle publiceerde in meerdere literaire tijdschriften en bloemlezingen, en maakt(e) deel uit van de redactie van ’t Kofschip, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift en Stroom. Ze debuteerde in 1981, in Yang, met een verhaal. In 1991 won ze de hoofdprijs in een verhalenwedstrijd van De Morgen. Verwaaid is de derde dichtbundel van Rose Vandewalle, die eerder In haar zak een doek van staal (Wolkbreuk, Eindhoven, 1986) en Laat de klok met rust (Fingerprint Productions, Eindhoven, 1992) publiceerde. Over In haar zak een doek van staal schreef Tony Rombouts in De Lectuurgids: “In een heldere taal verbindt de dichteres haar objectieve waarnemingen op fijnzinnige wijze met haar eigen subjectieve gevoelens. Meermaals is haar poëzie op het contrast tussen deze beschouwingen gebouwd. Een sober maar uitgekiend taalgebruik zorgen ervoor dat haar verdriet niet tranerig wordt, haar ironie niet flauw, haar intimiteit niet sentimenteel. Een bundel die zich daardoor uiterst aangenaam laat lezen.” Met die teneur was, in De Boekengids, Dirk de Geest het eens: “De poëzie van Rose Vandewalle getuigt van een rake observatie; door middel van typische details weet zij het drukke leven van de havenstad Antwerpen in haar gedichten te evoceren.” Jean-Paul Den Haerynck was in Handen eveneens vol lof: “Rose Vandewalle hanteert soms prachtige beelden, schept op een door en door afgewogen manier een sfeer die standhoudt tot het laatste woord, die […] heel helder spreekt uit de ingehouden zegging, de beeldrijke taal en het subtiel verschuiven en herhalen van klanken.” Ook haar tweede bundel, Laat de klok met rust, mocht op een sympathieke ontvangst rekenen: “Rose Vandewalle springt bescheiden om met rijm, wat haar gedichten uiterst expressief maakt en het inhoudelijke extra benadrukt,” merkte Suzanne Binnemans in Gierik op. “Wel maakt ze veel gebruik van enjambementen die uiterst functioneel zijn omdat ze door hun ritmiek dwingen om steeds maar verder te lezen – bijna in één adem – alsof er anders geen tijd meer zou zijn.” En Francis De Preter, in Schoon Schip: “Rose Vandewalle schuwt pseudo-filosofische reflecties, ze schrijft geen zwaar metaforische poëzie. Alles blijft aan de oppervlakte, zonder echter oppervlakkig te zijn."

Roger Nupie

Roger Nupie werd geboren op een zonnige dag in een wat vaag gehouden jaar in Keerbergen. Organiseerde vele tentoonstellingen in de Antwerpse galerieën Elias & Esra. te Antwerpen. Is voorzitter van de International Dr. Nina Simone Appreciation Society. Redigeerde de Edith-reeks (poëziebundels van debutanten), is lid van de Raad van Bestuur van de Vereniging van Vlaamse Leterkundigen (VVL) en schreef recensies voor De Vrijzinnige Lezer en De Houten Gong. De tweede bundel in De Oostakkerse Cahiers is Rogers Abrikozen voor Ali. Hij publiceerde Ivoren Weemoed (Contramine, Antwerpen, 1983), Niets is aanweziger dan (met grafiek van Kris Van Dessel en audiocassette met muziek van Roger Nupie Sr - Co-Art & Contact J vzw, Oostende & Antwerpen, 1989), Zo verander je van lichaam (Nerudafonds, Brugge, 1995), Matières (Nederlands-Franse editie, met foto's van beelden van Brigitte Balhan - De Groote Beer, Antwerpen, 1996), Haar handschrift (met grafiek van Rita De Moyer en André Berner - Berner, Aalst, 1997) en Drie bij vijftig (met foto’s van Patrick Cambien - Bibliofiel, Antwerpen, 2002). Voorts verscheen werk van zijn hand in de bloemlezingen Woordpoort naar 2000 (samenstelling: François Vermeulen, Eigen-Zinnig, Antwerpen, 1999), Langzaam Juichen - De poëzie in sport / De sport in poëzie (samenstelling: Bert Bevers, vzw Modus Vivendi, Antwerpen, 2000), Diptiek (samenstelling: François Vermeulen, Eigen-Zinnig, Antwerpen, 2000), Wereldpoëzie (eigen poëzie en vertalingen van de Afrikaanse dichters Israel Fafu Hoh, Ellis Ayitey Komey, R.E.G. Armattoe & Kwesi Brew - Eigen-Zinnig, Antwerpen, 2001), Een onvermoeibaar missen (Drie dichters: Bert Bevers, Roger Nupie, François Vermeulen. Drie fotografes: Leen Cools, Inge Taeymans, Inge Van Dooren, Eigen-Zinnig, Antwerpen, 2001) en Een ongelijk verlangen (Samenstelling François Vermeulen, Integan, Antwerpen, 2002). “De poëzie van Roger Nupie is een tonicum”, schreef Het Laatste Nieuws bij het verschijnen van Ivoren Weemoed. Was Nupie’s poëzie aanvankelijk wat hermetisch, dan is de zegging intussen veel directer geworden. Thema’s als engagement, sport en erotiek gaan hand in hand. Live combineert hij eigen werk met vertalingen van Afrikaanse en Afro-Amerikaanse dichters – en dat bij voorkeur in een optreden met muzikanten, andere dichters of filmmakers als medestanders.

Aleidis Dierick

Aleidis Dierick werd in 1932 als Aleidis Verbruggen geboren in Borgerhout (Antwerpen). Ze verbleef twee jaar in Duitsland, elf jaar in Ierland en negen jaar in Frankrijk. Ze woont nu in Aalst. Met De schuldeloze man is ze toe aan haar tiende bundel. Eerder publiceerde ze de bundels Een zomer voorzien (Orion, Brugge, 1977), Gedichten voor een man (Orion, Brugge, 1978), Blauwdruk voor een vriendschap (Orion, Brugge, 1981), Tortels in het trappenhuis (De bladen voor de poëzie, Beveren, 1982), Gemini, het jongetje in juni (Mercator-Plantijn, Antwerpen, 1983), Een engel komt blootsvoets (Mercator-Plantijn, Antwerpen, 1984), Het land van de vijand (Poëziecentrum, Gent, 1989), Veertien tinten blauw (Lannoo, Tielt, 1991) en Het vrijgeleide (De Distel, Brussel 2001). Nadien verschenen nog de bloemlezing Al die zalige zomers (P, Leuven, 2006) en De onbeantwoorde brieven (Egmont, Brussel, 2009). Gedichten van Aleidis Dierick verschenen in talrijke literaire tijdschriften, alsmede in diverse bloemlezingen als Spiegel van de moderne Nederlandse poëzie, Dichters van deze tijd, Groot Nederlands verzenboek en De 100 beste gedichten van deze eeuw. Dierick schreef kritische beschouwingen over het werk van onder meer Frans Fransaer, Jo Gisekin, Rudolf Vande Perre, José De Poortere en Anton van Wilderode.

Dagboek van de dichter

Dagboek van de dichter, verschenen in 2005, is een verweerschrift. De dichter moet voor een tribunaal verschijnen, want hij heeft de woorden op een ongewone manier gebruikt. Op eenzelfde ongewone manier reageert hij op de aantijgingen. Het is een experimentele bundel waarin een verhaal wordt verteld en waarin elke bladspiegel er speciaal uitziet. Ook de werkelijkheid krijgt er onderdak.

Een prikkelende bundel vol beelden en gedachten die alle kanten uit lijken te schieten. Die schreef Bjarne Donderdag. Hij werd geboren in het Zuid-Afrikaanse Bloemfontein, woont in Kortrijk en verdient de kost als biochemicus in een Noord-Frans bedrijf. Hij publiceerde in onder meer De Brakke Hond, En er is, Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift en Schoon Schip. Hij sleepte reeds verschillende literaire onderscheidingen en prijzen in de wacht. Nadere gegevens omtrent 's mans markante persoonlijkheid zijn te vinden op de website www.jorisdenoo.be

Van de kaart

De allereerste uitgave van bf Ampersand & Tilde was, in 2000, Van de kaart. In deze bloemlezing verzamelde Frank Pollet gedichten over het met verdwijnen bedreigde Scheldedorpje Doel. Van de kaart bevat werk van Benno Barnard, Gerda Berckmoes, Bert Bevers, Jos Brabants, Piet Brak, Frans August Brocatus, Alain Coremans, Emma Crebolder, Jos Daelman, Norbert De Beule, Anne Dellart, Joris Denoo, José De Poortere, Kris Geerts, Christina Guirlande, Erik Heyman, Hester Knibbe, Johanna Kruit, Peter Nijmeijer,Tjen Pauwels, Willem Persoon, Bart Plouvier, Frank Pollet, Paul Rigolle, Hannie Rouweler, Armand Ruthgeerts, Willie Verhegghe, Dimitri Verhulst en François Vermeulen. De bloemlezing werd gepresenteerd tijdens voorstellingen in Doel (De Molen), en Antwerpen (De Groene Waterman, De Nieuwe Linde).

http://www.polletnet.be/FrankPollet/bio-bibl/bundels/kaart.htm

Voorstelling Van de kaart in Doel

Voorstelling van Van de kaart in De Molen op de dijk te Doel. Van links naar rechts boven José De Poortere, Frank Pollet, Piet Brak, Norbert De Beule, François Vermeulen, Bert Bevers, Tjen Pauwels en Erik Heyman. Zittend van links naar rechts Gerda Berckmoes, Johanna Kruit en Emma Crebolder.

Voorstelling Van de kaart in De Nieuwe Linde

Voorstelling van Van de kaart in De Nieuwe Linde in Antwerpen. Van links naar rechts Bert Bevers, Frans August Brocatus, Frank Pollet, Gert Vingeroets (achteraan) en Alain Coremans.

Voorstelling Van de kaart in Antwerpen

Voorstelling van Van de kaart in De Groene Waterman in Antwerpen. Van links naar rechts Paul Rigolle, Frank Pollet, Bert Bevers, Benno Barnard, Frans August Brocatus, Peter Nijmeijer en Erik Heyman.